,,Ის, რაც გვაშორებს და ის რაც გვაკავშირებს” (თბილისი, საქართველო)

22- 26 ივნისი 2023 წ.

Გვაშორებს ის, რომ ერთმანეთის თვალებიდან ვერ ვიყურებით, გვაახლოვებს ის, როცა ეს გამოგვდის, საკმაირისა იმ ადამიანის გადმოსახედიდან შეხედო ვინც გაწყენინა, რომ მაშინვე მიხვდები და გაუგებ, მაგრამ რთულია იმ თვალებიდან ყურება რომელიც შენი არაა, ამას დიდი ადამიანობა უნდა, ისეთი ჩვენ რომ რთულად, მაგრამ მაინც შეგვიძლია ვიპოვოთ. Თუმცა ადამიანობასთან ერთად ინტელექტი, ფსიქოლოგიის თუ ეზოთერიკის ცოდნაც. Ხანდახან ჩხუბის დროც არის, ვჩხუბობთ, რადგან ამ ჩხუბში გავიგოთ ერთმანეთის პოზიციები და მერე დავიწყოთ ერთმანეთის თვალებით ყურება. Ჰოდა მოდი აი ჩხუბის, ამ ერთმანეთის შესახებ ინფორმაციების გარეშე უბრალოდ გავუგოთ ერთმანეთს. Თუ სამყაროს სხვისი თვალით შეხვედავთ, გაქრებიან ცუდი ადამიანები, დარჩებიან მხოლოდ კარგები და საუკეთესოები. Მაგრამ გვიჭირს ეს სხვისი თვალით შეხედვა, ამისთვის ის ინფორმაციებია საჭირო, რომ ვიცოდეთ, რომელიც არ გვაქვს, მაგრამ რომ გვქონდეს ეს ინფორმაციები აი იმ ადამიანის გულში რა ხდება, რა გამოწვევებია, რა პრობლემებია, რაზე ფიქრობს, ხო მაშინ გავუგებთ ყველაფერში, მხოლოდ ჩავეხუტებით და მხოლოდ სამ სიტყვას ვეტყვით, ,, მესმის შენი ‘’, და ,, მიყვარხარ’’, იმიტომ რომ ცხოვრება ხანმოკლეა და ერთამანეთის გაგების და შეყვარების გარდა სხვა არაფრის დრო არ არის. Ჩვენ, მაშინაც კი, როცა ერთმანეთი გვიყვარს, გვინდა ერთმანეთზე ვიზრუნოთ, მაშინაც კი უნდა ვიცოდეთ როგორ ვიზრუნოთ იმ კონკრეტულ ადამიანზე ვიზეც ზრუნვა გვინდა. Ვინ არის ეს ადამიანი, როგორია, რა უხარია, რა სწყინს, რა სტიკვა, ესე იგი, ისევ და ისევ იმ ადამიანის გადმოსახედიდან უნდა შევხედოთ. Ის კი არა ხანდახან ჩვენი საკუთარი თვალებიდან ყურებაც კი გვიჭირს და სხვას ვაძლევთ უფლებას მიგვითითოს და ჩაერის იმ ჩვენ ერთადერთ და მხოლოდ და მხოლოდ ჩვენ ცხოვრებაში, რომლიც გასაღები მხოლოდ და მხოლოდ ჩვენ შეიძლება გვქონდეს. Ხადახან კიდევ უამრავი მთის გადალახვა მოგვიწევს, სანამ თავისუფლების ადგილას მივალთ, სადაც ჩვენ თავს ჩვენივე თვალებიდან გამოხედვისა და საკუთარ თავად ყოფნის უფლებას მივცემთ. Გვაშორებს ის, რომ ერთმანეთის თვალებიდან ვერ ვიყურებით, გვაახლოვებს ის, როცა ეს გამოგვდის.